در دولت نهم احمدی نژاد بدون در نظر گرفتن حساسیت های فرهنگی و مذهبی و البته بدون هم فکری با مسئولین ذی ربط دستور داد تا مقدمات حضور بانوان را در ورزشگاه ها فراهم نمایند اما افکار عمومی خوب به خاطر دارند که این موضوع تا جایی کش رفت تا رسما شخص معظم له به این موضوع ورود پیدا کنند. و البته خوب به یاد داریم که بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 رییس جمهور وقت مشایی را به سمت معاون اولی خود انتخاب کرد که این امر با واکنش های منفی سیاسیون و علما مواجه شد و باز مثل بار قبل تمام دغدغه های مطرح شده را بی پاسخ گذاشت تا نهایتا مورد مذکور نیز با پا درمیانی رهبری فیصله پیدا نماید.
چندی بعد نیز در قضیه وزیر اطلاعات مصلحت سنجی های معمول را بر نتافت و اینبار رای به خانه نشینی خود داد و یازده روز دستگاه اجرایی را بی سرپرست گذاشت و رسما از این تاریخ بود که در مقابل هر مسئله ای مواضعی دوپهلو و زاویه دار با هم فکران خود گرفت صحبت از رسیدن بهار کرد و مکتب ایرانی را که از یار غار خود آموخته بود پیش کشید.
از چندی قبل رییس ماجراجوی دولت نهم و دهم رسما فعالیت های انتخاباتی خود را در قالب سفرهای استانی و سخنرانی های وقت و بی وقت آغاز کرد و بدون مجوز از وزارت کشور مراسمات مختلف را برگزار کرد. همین اقدامات سبب شد تا واکنش های داخلی و خارجی پیرامون این مطلب شروع شود و نهایتا برخی از رد صلاحیت احمدی نژاد خبر دادند. گمانه زنی های سیاسی در هر دو جناح و البته در رسانه های گروهی شروع شد. سرانجام نقل قولی از رهبری در رسانه ها عنوان شد که صلاح نیست شما وارد انتخابات شوید. با رسانه ای شدن این موضوع تایید و تکذیب این خبر نیز آغاز شد تا نهایتا شخص رهبری در قالب درس خارج خود صراحتا به تعبیر خود ایشان از بلندگو اعلام فرمودند که این موضوع صحت دارد و حضور احمدی نژاد در انتخابات سال آینده را صلاح نمی دانند.
انتشار مطالب رهبر انقلاب نشان داد در برای پوپولیست ترن سیاستمدار ایران روی یک پاشنه می چرخد و باز قرار است برای هر موضوعی از نظام هزینه کند. ماجرای فوق البته از زوایای مختلف قابل بررسی است. ابتدا از این نگاه که چرا وی دوست دارد برای هر موضوعی از جیب نظام هزینه کند؟ هر چند مطالب عنوان شده از سوی رهبری نشان می دهد وی باز در آزمون دیگری مردود شده است. اکنون با این اظهارات صریح احمدی نژاد به وضوح تمام صدای کوبیدن آخرین میخ را بر تابوت خود شنید و آخرین نوشته وی همین موضوع را تایید می نماید.
متعاقب این اتفاقات احمدی نژاد با انتشار نامه ای به رویدادهای فوق واکنش نشان دادکه البته این واکنش همانند رفتارهای گذشته وی غیر معمول و اعجاب انگیز و جالب است. خود بزرگ پنداری و غرور کاذب که در طول دوران مدیریت وی در دستگاه اجرایی نیز به وضوح قابل رویت بود باز در این نوشته کاملا عیان است.
این نوشته حاوی مطالبی موهوم و غیر واقع است که از هیجانات کاذب روحی وی خبر می دهد. وی از قله آرمانی سخن گفته اما نگفته است که آیا دولت وی نیز در مسیر رسیده به آن قله قدم برداشته است؟اگر جواب بلی است پس این همه اختلاس و تاراج بیت المال از کجاست؟ و اینکه چرا اکثر اعوان و انصار وی سر از اوین درآورده اند؟
رسیدن احمدی نژاد به ریاست جمهوری قطعا یک حادثه بود که وی علی رغم همه ادعاهای معمولش در این عرصه ره به جایی نبرد. در طول این چهار سال هر روز برگ دیگری بر افتخارات دولت وی افزوده می شود و پرداختن به عملکرد دولت وی به موضوعی کلیشه ای تبدیل شده است. و ما نیز قصد نداریم این بدیهیات را مکررا باز نشر نماییم اما اینکه ولع قدرت وی هنوز بر خلاف گفته هایش هنوز فرو ننشسته جای اما و سوال دارد؟
ماحصل این که پدیده احمدی نژاد یک بار برای همیشه تمام شد، هر چند روحیات وی نشان می دهد که دوست دارد عموما در رسانه های گروهی مطرح باشد لاکن با ماجراهایی که در این چند وقت رخ داد این پرونده نیز مختومه است. هر چند دوست داشتیم امکان حضور وی در عرصه رقابت های انتخاباتی فراهم باشد تا شخصا توجیه شود که وی جایی در سیاست کلان کشور ندارد.
خارج از موافقان و مخالفان وی، قصه پر غصه احمدی داستان ما به پایان رسید و بیش از این پرداختن به وی با عنایت به اینکه هزارو یک موضوع مهم تر امروز گریبانگیر کشور است حیف و میل انرژی است و بی انصافی در حق سیاست است. وی و ایده هایش در امروز سیاست ایران جایگاهی ندارد و باید متذکر شد: آن مرد نیامد! او اشتباهی بود همین و بس!

تحلیل از وحید خدادادی